Whatsapp Yazışmaları Bölüm 1: Griden Maviye

Oldukça sıradan bir cuma akşamı. Hava sıcak, cepte para yok. Rüzgârın esmesi için anlamını bilmediğin duaları okumaya çalışmak. Aslında sadece anlamını değil duaların hiçbirini bilmediğini fark etmek. Oflayıp puflayıp kıçını ortopedik açıdan hiç de rahat olmayan koltuğa koymak. Derken masada bir tuzluk gibi (Erdal Bakkal’a benzeyen tuzluklar gibi) istifini hiç bozmayan emektar akıllı telefonunun ekranında insana yer yer huzur ve mutluluk veren yer yer de sinirlendiren ve hayallerini yıkan o yeşil logoyu görmek.

İşte benim Cuma akşamıma hareket ve heyecan getiren onlarca farklı duyguyu yaşamama olanak sağlayan o whatsapp mesajıydı.

Ev ahalisine çaktırmadan telefonu alıp artık benim için dört duvardan farkı kalmamış, beni kışın morg, yazın fırından hallice hissettiren odama geçtim. Şimdiye kadar fark etmemiş olabilirdim ama artık iyice anlamıştım ki bu oda benim tüm hayat enerjimi emiyordu. Konuyla alakasız olarak ‘Senin harcında kullanılan deniz kumunu sikeyim’ dedim ve kendi kendime olası bir ‘Büyük İstanbul Depreminde’ yaşayacağım mutlak sonuca (yıkıma) göz kırptım.

Elde telefon, ekrana baktım. Yeni mesaj: yepyeniaslı yazan iletiyi gördüm. Ve oha lan kız yazmış hem de Aslı dedim içimden. Hızlıca kilit kodunu girip mesajda yazanları okumak için heves ettim. Açılan mesajda yazan, sesli harflerini sadece Çarkıfelek isimli yarışmadan satın alabileceğim kuru bir ‘nbr’di’.

Bir anda nevrim döndü. O kadar hızlı bir dönüşümdü ki bu whatsapp’ın gri tikleri bile bu kadar hızlı maviye dönemezdi. Sesli harfleri yuttuğu yetmiyormuş gibi bir de noktalama işaretlerinden en sevdiğim soru işaretini de kullanmamıştı. O kadar sinirlenmiştim ki az kalsın cevap yazmayacaktım. Artık tüm heyecanımı yitirmiş bir şekilde ‘İyidir seni sormalı?’ yazdım ve whatsapp rehberimdeki kişilerin profillerine göz gezdirmeye başladım.

Yaklaşık birkaç aydır bu uygulamayı aktif olarak kullanmıyordum. Arada bir mesaj alarak ve atarak uygulamadan asidi kaçmış kola gibi tat almaya çalışıyordum. Bu gelen mesaj, az da olsa karnıma heyecandan ağrı girmesini sağlamış fakat o da kısa sürmüştü. Derken listede gözüme geçen yıl tanışıp numarasını şans eseri edindiğim o hoş kızın profili çarptı. Hemen profil resmine ve iletisine baktım. Resimdeki pozda Adriana Lima gibi çıkmıştı. İletisinde ‘iklimine değil mevsimine gelsinler’ yazıyordu. Bu ne biçim bir söz lan diyip googleda arattım. Söz Ajda Pekkan’ın şarkılarından birine aitti. Neyse deyip içimden, sohbet bölümünü açıp ‘hey ne haber?’ yazıp beklemeye koyuldum.

İlk 15 dakika mesaj gelmeyince ‘mesaj gelmedi whatsapp düştü’ diyip uygulamayı kapattım. O değil de Aslı’dan da cevap gelmemişti. Tikler hala griydi.

Yatağa uzanıp ‘Ulan ne yapıyorum ben kaç yaşına geldim uğraştığım şeylere bak’ dedim. Telefonu masaya bırakıp bildiğin odanın tavanını dikizlemeye koyuldum. Ve aniden gelen mesaj sesiyle irkildim. Çevik bir hareketle telefonu kaptığım gibi whatsappı açtım. O kadar hızlıydım ki mesajı Tayfundan geldiğini fark edememiştim. ‘Naber Hacı?’ yazan bir mesaj ve yaşanan hayal kırıklığı.

Tayfun liseden arkadaşımdı. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Hatta hala aramızın iyi olduğunu söyleyebilirdim. Mesajına karşılık aşağıdaki o efsanevi sohbeti başlatacak olan ‘iyidir hacı senden?’ yazdım.

(T: Tayfun  B: Ben)

T: Oğlum hayırdır senin ne işin var burada? Kaç aydır ilk defa çevrimiçi görüyorum seni.

B: He ya hacı ne zamandır girmiyordum. Kızlar bir şeyler yazmış da (yalana bak!) onun için girdim. Ama iyi oldu ha yazdığın.

T: Kızlar mı vay! İsim ver oğlum bana ya da foto at da kimmiş o kızlar görelim. J

B: Siktir lan oradan. Tanımazsın zaten. Aslı ve Ayfer isimleri bu arada.

T: Ooo. Demek grup konuşmasındasın. Beni de alsana lan.

B: Yok be oğlum ne grubu. Münferit konuşma bunlar. Zaten grup olsa seni de dahil ederim. Efsanevi msn grup sohbetlerimizi hatırlasana.

T: Dâhil mi ederdin. Lan 3 yıl önceki o gruba niye dâhil etmedin beni. Sanal olan değil hani fiziksel olanına.

T: He ya. Msn iyiydi be hacı.

B: Oğlum o anlık gelişti. Davetiye bastıramadım yani. Kaç defa özür diledim senden. Hala dönüp dolaşıp aynı konuyu açıyorsun.

B: Ne iyisi lan. Kraldı msn kral.

T: Neyse siktir et bunları sen. Kızlarla ne konuşuyorsun. Fiziksel bir grup mu oluşturacaksın yoksa yine. Vay çakal! J

B: Yok lan ne grubu. Biri selam vermiş ona cevap yazdım. Diğerine de ben naber yazdım. Yani henüz bir şey yok. J

B: O değil de ikisi de hala dönemedi amk!

T: Oğlum bu profil fotosuna kim dönsün. Değiştir lan şunu. Bu kadar çirkin değilsin sen.

T: Daha az çirkin çıktığın fotolardan birini koy hehehe.

T: A.koyim. Senin yüzünden maliye yeni vergi kalemi getirdi. Görüntü kirliliği vergisi. Hala akıllanmadın lan.

B: Yuh amk! Bokunu çıkarma. Kendi tipine bak. Ülkedeki ayna stokunu tek başına bitirdin at hırsızı!

B: Oğlum Ayfer yazdı lan!

… (Birkaç dakikalık sessizlik)

T: Lan ne yazmış kız? Adamı meraklandırma.

T: Alooo. Kime diyorum ben!

B: Ne yazacak. ‘İyi’ yazmış sadece. İnsan bir ‘senden’ falan ekler sonuna mesajın. 29 harfli alfabeden yaptığı kombinasyona bak. 3 harf kullanmış sadece. Onu da oluştururken epey zorlanmış olmalı!

T: Hehehehe. Oğlum iyi güldüm ha. Cevap yazacak mısın peki?

B: Ne yazayım ki şimdi buna ben. Soru da sormamış ki cevaplayayım.

B: ‘Ne yapıyorsun, nasıl gidiyor?’ yazdım. Bekleme moduna aldım kendimi.

T: Oha lan. Niye yazdın ki hemen. Hayır, bu muhabbettin sonu bir yere bağlanmaz zaten.

B: Ne bileyim. Yazdım işte öyle. Zaten cevap vermesi en az yarım saat sürüyor. Salla ya.

T: Diğer kız noldu? O yazdı mı peki?

B: Yok daha yazmadı. Zaten yazarsa da benden bir şey isteyecek kesin.

T: Harbiden ha. Kimse işi düşmeden ne arıyor ne soruyor.

B: İkimiz hariç kardeşim.

T: Aynen adamsın!

B: Aslı da yazdı lan!

T: O ne yazmış kanka.

B: ‘Senden bir şey rica edecektim. Müsait misin?’ yazmış.

B: Ben de müsaitim yazdım.

T: Oğlum bu ne hız lan Az yavaş. Işık hızıyla mı yarışıyorsun? Az ağırdan al.

B: Kardeşim beni bilirsin. Çoğu şey de ışık hızını geçmişliğim var. J

T: Bilmem mi hehehehe. Yapma ‘Umut daha sütyenimi bile çıkarmadım. Ulan ne adamsın J

B: Oğlum hatırlatmasana. Amerikan pastasındaki elemana gülüyordum. Aynısı benim başıma geldi. Hatta daha beteri.

T: Hayat be kanka. Oluyor bazen böyle. Hızı seven adamsın.

B: Hız mız hikaye. Hacı cevap gelene kadar ben bir gidip sıçayım.

(Yazar da bu arada bir küçük kahve molası veriyor.)

T: Tuvaletteyken sakın yazma bana.

B: Tamam kanka.

15 dakika sonra…

B: Hacı geldim. Resmen 5 kilo ha. Vidanjör çağıracağım şimdi. Tıkanan kanalizasyonu açsın. Hehehehe J

T: Ulan ne hayvan adamsın.

T: Kızlar noldu?

B: Ayfer’den cevap yok. Aslı da benim ‘C. Ronald 7’ yazan orijinale çok benzeyen seyyardan aldığım Real Madrid formamı istedi.

T: Ne yapacakmış la formayı. Manyak mı bu kız amk!

B: Ne bileyim ben. ‘Olur vereyim’ dedim.

T: Nerede vereceksin peki?

B: Bilmem okulun kantininde herhalde. Öyle sözleştik çünkü.

T: Sanırım halı saha maçı var kızın. Yoksa senden o formayı başka türlü isteyemez. Hem nereden biliyor sende forma olduğunu.

B. Facebook profil fotomda görmüş öyle dedi. Ben de ilk yazdığında ne heyecanlanmıştım lan!

T: Ulan aklı başında bir tane kız kalmamış ki.

T: Neyse hacı o değil de. Fm mi atsak lan. FM 2016. Var mı, yüklü mü sende?

B: FM 2016 mı?  Yüklü kanka. Aynen sunucuyuı kur da oynayalım.

T: Adamsın. Kuruyorum şimdi sunucuyu. Bir iki saat atalım. Hem kafamız da dağılır.

B: Hayırdır kanka. Canın mı sıkkın bir şeye?

T: Yok la bir şeyim. Her zaman ki gibi can sıkıntısı işte.

B: He öyleyse sıkıntı yok o zaman.

10 dakika sonra…

T: Kurdun mu sunucuyu?

T: He hacı al. Sunucu ismi: fbjk şifre: 12345fbjk. Giriş yapmanı bekliyorum. Ben feneri aldım. Haberin olsun.

B: Ooo süper hacı. Ben de Beşiktaş’ı alıyorum o zaman.

B: Bu arada Ayfer hala yazmadı. Yazdıklarım ulaşmadı herhalde. Uzay boşluğunda kayboldu.

T: Çift tik yok mu oğlum.

B: Var da. Gri la hala tikler. Maviye dönmedi bir türlü.

T: Boş ver dönmesin. İki fm at da kendine gel.

B: Doğru diyorsun. Açtım aldım Beşiktaş’ı. Eline vereceğim hacı. Hazırla kendini!

T: Bırak kolpayı. Yılanı dolayacağım boynuna birazdan.

B: Lan kız yazdı.

T: Ne yazmış amk?

B: Aynı bildiğin gibi yazmış. ‘Sen?’ diye de eklemiş.

T: Eh yani sonunda. Bırak şimdi bir şey yazma oyundan sonra yazarsın.

B: Aynen ya. Uğraşamam şimdi. Zaten zar zor cümle kurmuş. Serdar Ortaç gibi topu topu 8 tane nota var kaç tane farklı beste (29 tane harf var kaç tane farklı cümle yazılabilir ki) yapılabilir ki yazacak diye korkuyorum.

T: HEHEHEHEHE ulan. Efsane söz ha yalnız o.

B: O değil de kanka. Farkındaysan hiç siyaset konuşmadık burada ilk defa. Dünyanını sonu yaklaştı sanki hehehe. J

T: Harbiden. Nasıl siyaset konusunu açmadık ben de şaşkının valla.

T: Neyse konuyu ben açayım bari. Oğlum şaka maka bildiğin şeriat geliyor lan!

B: Yok be oğlum. Bu ülkeye şeriatı bende başkası getiremez.

T: Ne alaka lan.

B: Oğlum hatırlasana. Türkiye’nin en sağlam Anadolu Lisesinin koridorlarında tekbir nidalarını getiren yükselten kimdi?

T: Hatırladım valla. Sen tekbir diyordun. Ben de Allah u Ekber diyordum. Ne günlerdi be J

B: Okul müdürünün yanında da yapmıştık hani. Bir şey de diyememişti. Din kültürü hocası yanındaydı çünkü.

B: Yani dediğim gibi ben olmadan şeriat gelemez hehehe.

T: Aynen kanka.

T: Lan hangi ara okuttun Gökhan Töre’yi. Kaça sattın lan?

B: 30 milyon euro. Senin iphone’u Bağcılarda beleşe okutmana benzemez hehehehhe.

T: Lan ne okutması. Adamlar çaldı lan.

B: Çalmadılar kanka bence, resmen el koydular hehehehhe.

T: Oğlum hala ciğerim yanıyor. İphone 5s’ti be. Evlat acısı gibi koydu be.

B: Olan oldu kanka ne yaparsın. O değil de Gökhan’ı sattım bütçe vermedi Fiko. Ne ayak la bu adam.

T: Oyunda da mı cimri la bu. Harbiden gerçekçi oyun yapmışlar tebrik ediyorum.

B: Kanka sezon açılışına kadar oynayalım. Sonra yatacağım ben.

T: Tamam olur. Ben de FM’den sonra kendimi tatmin edeceğim. J

B: Oğlum hayvanlaşma. Sürtünmeden, sıcaktan alev alacaksın amk!

T: Biraz öyle olacak ama olsun napalm.

B: Napalm bombası? J

T: I yazmayı unutmuşum. Bokunu çıkarma hemen.

Yaklaşık 2 saat sonra…

B: Hacı yeter bu kadar. Sana da kolay gelsin. Eldiven tak da tahriş olması elin.

T: Lan eldiven yok! L

B: Hehehehehe. Kanka kıza ‘bende de aynı işte’ yazıp yolladım.

T: Cevap gelmez o mesaja boşuna bekleme yat.

B: Olabilir. Çok da tın amk!

T: Oğlum bana gelen (kızdan gelen) son whatsapp mesajında ‘nys bn ytyrm i gclr’ yazıyordu. Tdk’da memur babama gösterdim adam komada şu an. J

B: Lan bırak geyiği. Git yat. Eyvallah şimdilik.

T: Eyvallah kardeşim. Hakkını helal et. J

B: Helal olsun.

Sohbet bitmişti. Telefonu masaya bırakıp yatağa uzandım. Uzun süredir bu kadar iyi hissetmemiştim kendimi. Uykuya daldım ve eski vasat günleri hayal ettim.

Sabah saat 9 gibi telefonum çaldı. Arayan bilmediğim bir numaraydı. Gayet uykulu bir halde telefonu açtım. Karşımdaki o donuk ve hüzün dolu sesi duydum (dinledim).

Verdikleri adresteki hastaneye koştum. ‘Tayfun mu? Ne demek lan intihar etti. Şaka yapmayın lan’ diye içimden bağırarak abisi Ali’nin yanında soluğu aldım. Bana az önce Tayfun’un yoğun bakımdaki savaşını kaybettiğini söyledi Ali abi. Tayfun yoktu artık. 6 7 saat önceki konuştuğum adam artık yoktu.

Duvarın bir köşesine yaslandım. Ağlamadan yine boş boş tavanı dikizledim. Ali abi elime Tayfun’un bana yazmış olduğu mektubu tutuşturdu. Ömrünün son dakikalarında Tayfun’un bana yazmış olduğu son mektubu.

Hastane bahçesine çıktım. Banklardan birine oturdum. Zarfı açıp içindeki beyaz kâğıdı okumaya başladım.

‘Kardeşim Umut;

Sana bu şekilde veda etmek istemezdim ama biraz götlük yapıp bu dünyadan ayrılıyorum. Şimdiye kadar hep kardeşimdin, bundan sonra da hep kardeşim olarak kalacaksın. Bu akşam ve gece ki whatsapp yazışmalarımız benim diğer tarafa ya da hiçliğe (ne bileyim ben) mutlu ve huzurlu bir şekilde gitmemi sağlayacak.

Sana bir kutu bırakıyorum. İkimize ait tüm anılar o kutunun içinde. Ne olur bana kızma ya da darılma. Ben gerekeni yaptım. Kendine dikkat et. Yanıma beklerim seni de J (Ama mümkünse erken olmasın gelişin benim gibi)

Can Dostun Tayfun’

Mektubu bitirdiğimde, cümle kurabilecek durumda değildim. Sadece anlamaya çalışıyordum. Ama anlayamıyordum.

Bankta dakikalarca hareketsiz durup, öylece etrafı seyrettim. Hasta insanlar, ellerde insanı daha da hasta edebilecek sigaralar.

Neden sonra telefonu cepten çıkarıp ekranına baktım. Ayfer bir şeyler yazmıştı. İlk defa yazılanları merak etmemiş, o yeşil logodan tiksinmiştim. Sağıma soluma bakınıp çöp konteynırı aradım. Sonunda 5 metre ileride bir tane buldum. Telefonu konteynıra fırlatıp, yoluma devam ettim.

HASAN TOLGA CENİK